Mediteren is gezond, daar zijn veel wetenschappelijke studies het over eens. Mensen ervaren bijvoorbeeld meer ontspanning en krijgen een betere weerstand door meditatie. Ergens in de diepe oudere krochten van mijn computer heb ik een lijstje staan met alle voordelen ervan. Het is meer dan één A4-tje lang. Maar meditatie is niet alleen maar liefde en licht. Er zitten wel degelijk scherpe randjes aan.
Ik was veertien
Moet je het daarom maar niet doen? Juist wel! Maar het is handig om te weten wat die scherpe stukjes dan zijn. Toen ik veertien was, mediteerde ik voor het eerst. Van een goedbedoelende vriendin van mijn moeder mocht ik een yogaboek lenen. Ik zat namelijk al zo’n veertien jaar niet goed in mijn vel en yoga zou best eens kunnen helpen. Ergens stond een meditatie-oefening en zittend op mijn bed in mijn kamertje deed ik die. Het was iets met ademhaling herinner ik me.
Kwetterende apengeest
Tot mijn grote schrik werkte het. Heel goed zelfs, wat ik juist zo eng vond. Want ineens was ik ‘weg’. Mijn bewustzijn was even ergens anders, in het niks leek wel. Het zal vast niet lang hebben geduurd maar het kostte me jaren voor ik het weer durfde om mezelf in een soort meditatie te laten zakken. Mediteren gaat namelijk ook over loslaten. Je geeft jezelf wat meer over en je laat je druk kwetterende en dirigerende apengeest ergens met een sappige banaan in een stillere boom zitten.
Juist onrustig
En juist dat loslaten en die stillere boom zijn afschrikwekkend voor sommige mensen. Om de zoveel tijd hoor ik het weer: ‘nee, mediteren, daar word ik pas echt onrustig van, niks voor mij!’ Interessant vind ik dat. Als ik dan met mijn ogen als medium naar de energie van die persoon kijk, snap ik dat wel. De onrust en zit er flink in verweven. En die onrust herken ik hoor.
In de Kalverstraat
Ik denk dat we stress en onrust allemaal op zijn tijd wel ervaren. En wat doe je dan als je daarin zit? Je schouders gaan omhoog, je haalt hoger adem, je mompelt af en toe wat in jezelf en je loopt als het ware in rondjes door je dag. Stel je eens voor dat je dat op een zaterdagmiddag in de Kalverstraat in Amsterdam zou doen. Valt niet eens erg op, zo druk is het. Doordat er veel afleiding is, kun je daar best onrustig zijn.
Op het podium van The Voice
Maar nu ga je mediteren. Het is alsof je in je eentje op het podium staat bij de Voice of Holland. De spotlights zijn aan. De jury en het publiek kijken naar je. Daar sta je dan, stressig ademend, af en toe je to-do lijstje mompelend en in rondjes op het toneel stappend. Daar word je even niet blij van. Gets, wat een confrontatie met jezelf. Meditatie is een soort observatie van je zelf, je kijkt naar jezelf alsof je het publiek en de jury bent. Je ervaart dan hoe je op dit moment in je leven staat. Dat is niet altijd alleen maar leuk, lief en makkelijk.
De grootste kans
Gelukkig ligt hier ook de grootste kans. Door de stilte en de rust van meditatie ga je ervaren waar de schoen wringt. Misschien heb je helemaal geen onrust, maar zit er nog ergens verdriet. Je kunt nog verdrietig zijn over dingen van jaren geleden en met de drukte van je dagelijkse leven gewoon verder zijn gegaan. Na een verlies door bijvoorbeeld een overlijden of een scheiding, of na een verlies van je onschuldige blije zelf door een trauma zit er vaak nog wat verdriet ergens. Alsof het zich lang heeft verstopt onder een zwaar luik, in de donkerte van je onbewuste.
Goed en gezond
Juist door meditatie kan zo’n luik zich laten zien, er wordt namelijk licht op geworpen. Misschien gaat het zelfs even open en reageer je emotioneel. Weet dan dat het juist goed en gezond is. Die oude stukken die onder een luik leven, kosten veel energie en beïnvloeden je gedrag. Die mogen op een gegeven moment wel door het licht en je liefdevolle aandacht in meditatie steeds kleiner worden. Dat doe je door er aandacht aan te geven. Door juist te mediteren en door juist wel je gevoel toe te laten. Is het even overweldigend, bel dan iemand op of vraag om hulp.
Mediteren is eerste levensbehoefte
Ik kan je vertellen dat het een grote bevrijding is om steeds minder luiken te hebben. Mediteren doe ik nu zo’n zestien jaar en ik verbaas me er nog steeds over hoe gelukkig ik me voel. Het wordt alleen maar meer en groter. Mediteren is voor mij net zo belangrijk als eten en drinken, het is een eerste levensbehoefte geworden. Ik heb jaren geleden mijn tv-abonnement opgezegd, om maar meer te kunnen mediteren. Ook mijn tijd online beperk ik, want niets wat ik op een scherm zou kunnen zien, komt in de buurt van de onvoorwaardelijke liefde en het licht dat ik ervaar door dagelijks te mediteren. Dus door de scherpe randjes heen, kom je toch altijd uit op liefde en licht.