Mijn stressige zoektocht naar me-time

Ik vind het lastig, me-time. Mijn werk is mijn hobby en mijn tweede natuur is discipline. Een beetje rondhangen en ultiem ‘zijn’ is een groot utopisch streven. Gelukkig kan mijn directe omgeving het heel goed. Zoon kan perfect chillexen en vriend betrap ik geregeld op het tevreden staren naar de vogeltjes buiten. ‘Lui’ denkt mijn geconditioneerde het-moet-altijd-nuttig-zijn ik dan snel. Aj. Er is nog veel winst te behalen.

Ja, ik mediteer elke dag. Maar weet je wel hoe ontzettend nuttig dat is? En hartstikke nodig als je een medium bent. Ja joh, het is een must wil je een beetje kwalitatieve informatie kunnen geven en jezelf ook nog blijven ontwikkelen. En ik voel me schuldig als ik minder dan een half uur per dag mediteer. Natuurlijk voelt het fijn en kom ik erdoor in balans, maar ik zie het niet echt als me-time.

Vrij van make-up

Mijn plaatje van me-time is vrij van make-up, relaxkleren aan en onder je oksel mogen krabben. Zoiets. Anyway, het is nu gewoon nodig. Lijf herinnert zich zijn vitale zelf niet meer na de dubbele griep en motorisch gezien kan het ook beter. Het standje werken en nuttig zijn moet gewoon af en toe echt uit. De lieve wijze dame die ik twee keer per jaar bezoek adviseert me ‘ga wat lichts doen, met humor, gewoon een beetje zijn’.

Angstbeelden van verplicht carnaval moeten vieren komen in me op. Gelukkig is het net geweest. Wat vind ik nou leuk om te doen? Yoga. Vaak in stilte en ’n beetje serieus. Fotograferen, maar dan vind ik het resultaat meestal niet goed genoeg. Lezen en wandelen, gets wat saai. Een film kijken, jemig, ik word nog een vadsige couch potato.

Zoeken naar een hobby

Dan maar aan de expert vragen. ‘Weet jij een leuke hobby voor mij?’ vraag ik bij het avondeten aan mijn zoon. Hij kijkt me meewarig aan en rolt nog net niet met zijn ogen. ‘Het moet leuk en licht zijn en met humor.’ Een you tube filmpje kijken van een comedian, zegt hij. Ik word er niet enthousiast van. Een podcast luisteren van een comedian. ‘Nee, het liefst ook iets sociaals’ zeg ik. Pokemon Go spelen dan. ‘Mag het ook zonder elektronica?’ Dat is natuurlijk een brug te ver voor een veertienjarige, had ik kunnen weten.

Het geheim van de thee

Toevallig lees ik net een nieuwe roman van de bieb ‘Het geheim van de thee’ van Roberta Marasco. Enig, met tussen de verwikkelingen van de hoofdpersonen door beschrijvingen van de eigenschappen van goede losse thee. Alsof ze een eigen persoonlijkheid zijn met speciale kenmerken. Dat is het! Ik ga thee bestuderen. Ik hang nog net niet dagelijks aan een infuus thee dus dat wordt helemaal mijn ding. Ik zie het al voor me: helemaal zen de tijd nemen om thee goed te zetten en rustig ervan te genieten. Gelukzalig wegdromen bij een perfect kopje verantwoord losse thee. Niet in een efficiënte thermoskan met een zakje erin gekwakt zoals nu en dan hard aan het werk, maar echt me-time nemen. Wat zal ik ervan opknappen!

Enthousiast reserveer ik een intelligent boek bij de bieb over thee en begin ik de theebeschrijvingen uit de roman te catalogiseren. Op alfabet. Handig, want dan kan ik de soorten makkelijk terugvinden. Straks ga ik nog even googlen op de beste theepotten en theemutsen en wat al niet meer. Na een half uurtje stop ik. Wat ben ik aan het doen? Dit lijkt verdacht veel op werk. Ik ben zo’n nerd! Hopeloos.

Ik geef het op

Oké, de stressige zoektocht naar tijd voor mezelf geef ik op. Tussen de cliënten door pak ik gewoon even mijn laatste roman van de bieb en ’s avonds lees ik over de meditatieve oosterse techniek van zelf-onderzoek. Vind ik heerlijk. Lekker in mijn eigen wereld opgaan en geïnspireerd raken. Deed ik als kind al, zalig. Ik kijk de laatste film van Pitch Perfect, hilarische flauwekul. Gister heb ik keihard meegezongen in de auto, met de ramen dicht ter bescherming van de onschuldige mensen op straat. Melige plaatjes ik naar mijn vriend gestuurd en ook heb ik zo’n lol als ik mijn geheime expertise toepas: gekke bekken trekken. Eergister in een deuk gelegen met vrienden om vunzige opmerkingen die maar beter niet herhaald kunnen worden.

En dan pas snap ik hem

Me-time doe ik al. Ik had er alleen een glamorous ver-van-mijn-bed plaatje van gemaakt. Dan werkt het minder, omdat je er moeite voor moet doen en er vaak niet aan toekomt. Als je het dicht bij jezelf zoekt, vind je wat bij jou past. Wat deed je bijvoorbeeld als kind graag? Hoe kun je dat nu toepassen? Waar krijg je lol van? Van wiens gezelschap kom je energiek thuis? Tijd voor jezelf nemen is je ziel voeden en jezelf opladen. Zodat je weer stralend de wereld in kan en er liefdevol kan zijn voor anderen.

Wat is jouw me-time? Ik ben heel benieuwd.