Dat we überhaupt nog twijfelen

Oefencirkel mediumschap.
In mijn praktijk.

We waren maar met z’n vieren. Eigenlijk een beetje te weinig, maar ik dacht: we laten hem toch doorgaan, want ook in kleine groepjes kunnen grote dingen gebeuren.

Dus wij eerst een stukje film gekeken over James van Praagh, een Amerikaans medium. En toen mediteren en daarna zelf aan de slag. Om de beurt een contact maken met mensen die overleden zijn, vooral om te zien wat de spirit ons wilde leren deze avond.

L. was de derde die zich open stelde. Ze voelde een blonde vrouw die jong was overleden na een leven vol pijnlijkheden die steeds erger werden. Scherpe informatie die werd herkend door M. L. bouwde het contact heel mooi op. Vertelde echt het verhaal van dat leven van die vrouw, helemaal tot haar dood.
“Ze heeft er zelf een eind aan gemaakt.”
“Klopt”, zei M.
Een heftig moment, ook zeker voor een medium. Je voelt het toch, op een bepaalde manier. Het is anders dan andere vormen van overlijden.

“Janneke, hoe kan dit?!”, riep L. op dat moment vertwijfeld uit. “Dit is nu al de 3e keer in korte tijd dat ik bij het oefenen, in deze groep en in een andere, een contact met zelfdoding krijg!”
Drie keer achter elkaar, dat is wel heel opvallend.
Maar gek genoeg viel het antwoord me meteen in:
“Ik denk dat de spirituele wereld je helpt hierin te oefenen omdat je er binnenkort mee te maken krijgt in het echt, bij een betaald consult. Dat weten ze nu al. En ze weten hoe belangrijk dat moment zal zijn.”

Toen sloeg L. de handen voor haar mond.
“Dat is waar!”, zei ze. “Er komt binnenkort een vrouw van wie de dochter zichzelf om het leven heeft gebracht. Dat had ze al van tevoren verteld toen ze de afspraak maakte!”

Het werd heel stil.
Stil van bewondering.
Ze helpen ons.
En ze weten het gewoon.
Ze weten alles.
En ze weten het precies.

Dat we überhaupt nog twijfelen.
We zouden het nooit meer moeten doen.

medium
Reacties (0)
Voeg een reactie toe